Daar is ikkus weer …
Daar hoog op de berg in de bergen van Macisvenda staat een huuske naast het pad. Kijk rond en zie de amandelbomen waar de knopjes al vechten om naar buiten te komen. Bloesemtijd en een verspreide zalige amdelbloesemgeur. Voor Frau wat minder omdat zij last heeft van hooikoorts en dan een stevig traantje laat bij het zien van al dat moois. We hebben weer tijd genoeg om de bloemetjes en de bijtjes bezig te zien rond ons huuske. We zitten weer in de zoveelste lockdown en mogen nu zelfs niet meer bij elkaar op visite. Barbarroja is al te ver. Zelfs bij Anita en Ronald een stukje verder op de berg, is ook al te ver. Leo en Joke zien we alleen bij de groenteboer als we daarheen gaan. Allememagies, ik en ook mijnes Frau zouden helemaal vervreemde zo op de berg.