Zondagmorgen …
met vertraging
Zondagmorgen, half zeven … Ik ben wakker geworden van de tintelingen in mijn armen, zoals al jaren, tegen de ochtend. Niks aan te doen, zit in mijn ellebogen. Ik neem een pijnstiller, want ik wil gewoon nog een paar uurtjes slapen, want ik heb tot één uur vannacht liggen lezen. Ik pak mijn telefoon nog erbij, want – zo denk ik – dan kan dat pilletje even inwerken en dan ga ik nog even dutten.